Wat is Integratieve Creatieve Kindertherapie precies ?

Afgestemd, therapeutisch creatief bezig zijn biedt een absolute meerwaarde in de begeleiding van moeilijke momenten in het leven van ouders en kinderen. Het voorkomt ook dat problemen zich in latere ontwikkelingsfasen of tijdens de volwassenheid (sterker) herhalen. Tijdens de individuele sessies brengen we de positieve talenten en mogelijkheden creatief in beweging. We focussen niet op problemen maar op kwaliteiten. We gaan doen !

Via speelkracht activeren we veerkracht en groeikracht. We werken heel gericht en laagdrempelig met verf, papier, klei, popjes, prenten, muziek, zand, natuur, verhalen, ,…. . Kinderen tonen in hun spel wat voor hen belangrijk is. Maar kinderen leven niet alleen. Vaak worden de helpende en/of belemmerende patronen in de gezinsdynamiek zichtbaar. Ook dat stuk kan opgenomen worden in de begeleiding.

Jullie worden op een veilige en speelse manier begeleid om op zoek te gaan naar je eigen kracht. Van daaruit ga je herstellen en groeien naar meer evenwicht en levensvreugde.

***

* In de Integratieve Kindertherapie staat het kind centraal. Niet de klacht of de ouders, niet de methode of de coach/therapeut. Het kind wijst de weg, de omgeving is aanwezig en leert hoe het kind te steunen om zijn eigen kracht te vinden.

* Veel mensen gaan pas naar een coach of therapeut als ze ergens last van hebben en strop zitten. Emotioneel slimmer en vaardig worden tov en bepaald gevoel is een algemeen doel van de begeleidingen. Hier zien we 3 categoriën van gevoelens. Gevoelens van vroeger, gevoelens van nu, en een combinatie van beide. Die gevoelens komen naar buiten in de vorm van reacties, reacties op gebeurtenissen. Als reacties naar onze mening ‘buiten verhouding’ zijn met wat er in het hier en nu gebeurt is, kan je aannemen dat er ook (onbewuste) dingen van vroeger meespelen. Dan is de aanleiding van een gedrag (gevoel) iets anders dan de oorzaak van een gedrag (gevoel). Zo zullen we heel regelmatig ook naar binnen gaan kijken en naar het verleden.

* Het kind is diegene die uiteindelijk zelf de weg zal vinden en gaan. Wat de coach/therapeut doet met zijn interventies is gericht op het in gang zetten van de zelfsturende energie en het sterker maken van het innerlijke compas van het kind. Belangrijk daarbij is het groeien van de zelfstandigheid, zelfbeschikking, zelfrespect, zelfvertrouwen. Kinderen zetten graag en soms heel snel groeistappen als ze het vertrouwen krijgen van volwassenen die echt geïnteresseerd zijn en hen werkelijk willen helpen.

* Ouders kunnen ook werkelijk iets betekenen in het overwinnen van de moeilijkheden die een kind of gezin doormaakt. Daarbij is het consequent in contact blijven met je kind én met jezelf het belangrijkste. Ouders worden altijd betrokken bij het traject van hun kind.

* Ook al wordt er veel gesproken, de taal dient alleen om het creatieve proces te ondersteunen. Ook zonder te praten zegt een mens veel. Mensen laten weten via gelaatsuitdrukkingen, gebaren, spel, praatpapieren, ...  wat ze te zeggen hebben. De creativiteit zit niet alleen in het creatief spelen (met klei, verf, ...) maar vooral ook in het anders kijken en luisteren naar kinderen, hun problemen en oplossingen. Een integratief coach is een expert in het verstaan en aftoetsen van deze taal tot het heel helder is voor alle betrokkenen. 

* De nieuwste modellen van Interactionele Vormgeving worden gebruikt om situaties, klachten, systemen, hulpbronnen en oplossingen in kaart te brengen. Daarbij vormen de schema's van Wilber een belangrijke basis.  Een integratieve visie op coaching en therapie wil verder ook zeggen dat er meerdere stromingen, technieken en werkvormen uit de psychologie, psychotherapie en de (ped)agogie aangewend worden. 

* De integratieve coaching of therapie is bij voorkeur een kortdurende therapie, en dan gaat het meestal over 5 tot 25 contactmomenten met het kind. Natuurlijk is elke situatie anders en uniek. Het neemt zijn tijd zoals het is. Een belangrijke reden om de begeleiding toch geen jaren te laten aanslepen bij kinderen is dat levensfasen elkaar snel opvolgen. Elke nieuwe fase vraagt alle aandacht en energie. Als de verwerking van dingen uit de vorige periodes worden overgeslagen dan lijkt het wel alsof het kind er is uit gegroeid. Dat blijkt dan toch vaak niet het geval wanneer je beseft dat heel veel volwassenen problemen ervaren naar aanleiding van onverwerkte dingen uit hun kindertijd. Hoe eerder een kind de problemen doorworstelt, hoe gezonder (en dus gelukkiger) het zich zal kunnen ontwikkelen in de nieuwe levensfase.

En is dat niet wat we allemaal willen voor onze kinderen, dat ze gezond, weerbaar en gelukkig hun kindertijd doorlopen en zo hun eigen plekje in de wereld innemen ?